Blog

Allerlei mensen werken zich op dit moment een slag in rondte om het online festival Binnenpret (26 februari, 20.00u, voor 6000 leerlingen in Rivierenland) te realiseren. Zelf ben ik hier ook bij betrokken, omdat ik in Rivierenland scholen en bedrijven ondersteun bij het ontmoeten van elkaar. (Regionale) bedrijven willen graag echte kennismaking met leerlingen, leerlingen zijn nieuwsgierig naar waar hun toekomst ligt, en dit te structureren en faciliteren, dat is het doel van Hub Rivierenland. Ik ben als projectleider en aanjager bezig met dit initiatief. Vanaf het ontwikkelen van het idee tot financiering, het neerzetten van de business case, etc.

Bij het festival Binnenpret krijgt de Hub de aandacht bij de ‘DENK’-stream (20.47u planmatig :-). Top dat we kunnen laten zien over wat de Hub te bieden heeft. Dus zetten we het HUBKwartier in de kijker (onze tijdelijke locatie in Culemborg, in een brasserie die nu geen horeca kan bieden, met een eigenaresse Tessa Volkers, die super graag werkt met jongeren). Bij het HUBKwartier kunnen jongeren die zich aanmelden eind maart/begin april een demo op laten nemen. Studio HUBKwartier wordt dit. Als je iets hebt dat een strakke video opname vraagt (zang/rap/poetry/cabaret etc.) dan kun je je timeslot ‘claimen’. Mel Struijk, afgestudeerde van ROC Rivor, maakt de video. Verder zijn verschillende stagiairs, zoals Romy Montfrooij met ons aan de slag via het HUBKwartier, om Hub Rivierenland te helpen met het ontwikkelen van activiteiten die we richting de zomer hopen aan te bieden.

Henriett Somlai (die haar ontmoetingsplek Vollin in Culemborg heeft moeten sluiten, en die een super oog heeft voor ‘Hoe maak je waarde zichtbaar) ontwikkelt met student Matthijs van der Pol en mij de VIP-Experience: 13 bedrijven bieden aan dat een leerling (+ buddy) ergens in de komende weken een VIP-Experience bij hen kan ervaren. Binnen één week hebben 13 bedrijven hier ‘Ja‘ op gezegd (Hema Culemborg, Cooperatie van Makers, Zorgcentra De Betuwe, BAM Infra Verkeerstechniek, Olmia Robotics, De Vree en Sliepen, Pfeiffer, Visscher PGH, Defenture, Lekkers aan de Lek, Multidesk/Buighout Van Drenth, SLR Theater en presentatietechniek en Bouwbedrijf Van Dillen). Bij Multidesk/Van Drenth veroorzaakt het zelfs met studenten Ricardo Perotti en Stefan realiseren van een eigen video, die we ook de wereld in gaan sturen.

Het laat me nadenken.. Ik heb vakantie (eh… Ja, het lukt nog niet helemaal ;-)))), dat is ook een goede tijd om te reflecteren.. Wat maakt dat we bovenstaande in de huidige situatie ‘gewoon aan het realiseren zijn’? Wat maakt dat we dit DOEN, in plaats van het gesprek voeren over wat allemaal niet kan op dit moment?

Vanuit designer principes is ‘alles een gegeven’. Als je geen stroom hebt, maak je een oplossing waarbij geen stroom nodig is. Vanuit mijn defensie-achtergrond is ook alles een gegeven. Altijd heb je minder dan dat je wilt, en binnen die condities handel je. En ik heb de indruk dat de mensen waar ik nu mee werk aan deze mooie initiatieven, ook op die manier denken, kijken en doen.

‘Dit is het uitgangspunt, wat kan ik hiermee, en wat LEER ik hiervan?’. En dan kan er ook van alles wél, binnen de context van alles dat niet kan… De activiteit waarbij ik geen idee heb hoe ver we gaan komen, is de Battle of the Boats. Bedrijven die met 10 leerlingenteams samenwerken om een boot te ontwerpen, bouwen, en er mee te gaan varen. Het is continu start-stop dit jaar, en of ze uiteindelijk zullen varen, geen idee… Maar we leren wel van deze eerste editie, en dat nemen we mee naar volgend jaar.

Tegelijkertijd is de context wel relevant, want we voelen allemaal ontzettende urgentie. Om jonge mensen te inspireren, met hen aan de slag te zijn, juist nu.. Hierbij kijken we naar ‘wat te fixen valt’, binnen de condities, en gaan we aan de slag. Ik geniet van de executiekracht van alle leerlingen, studenten, docenten, decanen, bedrijfseigenaren en medewerkers en mensen in het politiek-bestuurlijke veld die de initiatieven het voordeel van de twijfel geven. Binnen de beperkingen toch actie.

Wat denk jij hierover? Is de context relevant? Ik denk ja en nee… En ben ontzettend benieuwd naar hoe we verder gaan met alles wat we nu leren.. Hopelijk leren we verder… 

Net lees ik in een post van Vincent Luyendijk dat Sir Ken Robinson is overleden. Ik probeerde te bedenken wat in zijn TED-speeches me nu zozeer heeft geraakt. Hij spreekt geniaal. Daar geniet ik van als ik de speeches beluister, onder de tafel terecht kom van het lachen om zijn hilarische observaties en uitspraken, maar dat is niet waarom hij me raakte.

Ik las net het overlijdensbericht op TED. Daar stond ‘hij had een onverschrokken vertrouwen in het menselijke potentieel’. Ah. Die zin zocht ik. Ja. Dat is wat me raakt in zijn verhaal. ‘Do schools kill creativity?‘ uit 2006 is een ijzersterk verhaal over de dominante onderwijsstelsels, die gebaseerd zijn op de industriële revolutie, waarbij professor worden het hoogste goed is en het moeilijk is gebleken het frame van die industriële revolutie (die we toch al een tijd voorbij zijn) te verlaten.

Zelf ben ik hartstikke dankbaar dat ik basisschool, middelbare school en universiteit heb kunnen doorlopen. Niet persé omdat het onderwijs het beste bij me paste, maar om de deuren die het heeft kunnen openen in mijn leven. Altijd zocht ik naar onderwijs waar meer eigen initiatief mogelijk leek (zoals bij de universiteit destijds het probleem gestuurd onderwijs), maar ook hierbij merkte ik altijd de beperkingen.

De onderwijsvormen die me het meeste lagen, heb ik misschien verrassenderwijs wel bij Defensie ontdekt. Deze organisatie is voor mij altijd een plek geweest waarbij ik het voordeel van de twijfel kreeg in heel diverse rollen (altijd voor het echie), en waarbij toch de veiligheid aanwezig was om me te helpen beter worden als ik fouten maakte. De manier waarop onderofficieren worden opgeleid heeft altijd veel indruk op me gemaakt – gericht op de echte situatie, met mensen met eigen ervaring, en altijd bewust van de grootste verantwoordelijkheden. Maar ook altijd diep menselijk.

Dat voelde ik ook in het verhaal van Sir Ken Robinson. Iedereen heeft een onvoorstelbaar potentieel. En bij iedereen is het zoeken wat de juiste manier is om dit potentieel te ontginnen. Iemand als Marieke Stolte werkt daar dagelijks aan met haar prachtige organisatie Linawijs, maar ook de super teammanagers zoals Arne van Nispen, Stephan Mostert, Renske Mulder en Mandy Blokland bij ASVZ waar ik mee mag werken.

Maar… Ik realiseer me ook steeds beter hoe knap het is wat de mensen die nu het onderwijs verzorgen, proberen te realiseren. In Rivierenland werk ik met drie indrukwekkende scholen – KWC, O.R.S. Lek en Linge en ROC Rivor – aan het bieden van meer toekomstbeeld voor jonge mensen. Meer inspiratie. Meer zien wat mogelijk is. Voor jou als individu. Onderwijsvormen als Agora en het Praktijklab zijn hierbij zeer inspirerend en noodzakelijk.

De docenten die ik spreek zullen de eersten zijn om aan te geven dat het beter kan en beter moet, maar zijn ook de eersten die ik hun best zien doen voor hun leerlingen, en die ontzettend genieten als het lukt om iemand te helpen bij het ontdekken van haar of zijn potentieel. De mannen van Kansenmakers – Shafie Mohamed Arab en Idris Ahmed Yonis zijn hierbij ook een bron van inspiratie, net zoals Tom Aerts en Joris van der Heijden van VR In School.

Of het nu gaat om technische of sociale creativiteit – alle creativiteit is nodig voor de uitdagingen van de 21ste eeuw, en al het prachtige menselijke talent en potentieel is nodig voor de uitdagingen van de 21ste eeuw… Ik hoop dat we de boodschap van Sir Ken Robinson blijven horen. Met alle mensen die zich overal zo hard inzetten voor het meer ruimte geven van ons prachtige menselijke potentieel – of je nu de moed hebt dit voor jezelf meer ruimte te geven of dat je hier anderen mee helpt – geloof ik dat we op een betere plek terecht kunnen komen dan waar we nu zijn… Het vergt ‘slechts’ een idee, moed en volharding, want de noodzaak is er overduidelijk….. Dank Vincent Luyendijk voor je post, dank Sir Ken Robinson voor jouw boodschap voor de wereld…

Stel je voor dat je een gebouw ontwerpt. Normaal ga je naar een staalbedrijf om het dak en de constructie ook echt te bouwen. Alliander is met Thomas Rau (Turntoo) naar een achtbaanbouwer gegaan. Met de opdracht om “zo min mogelijk materiaal te gebruiken en zo veilig mogelijk te bouwen”. Dit heeft er toe geleid dat er 30% minder staal nodig is geweest om het prachtige gebouw in Duiven neer te zetten.

Oef… Fijne vraag presentator Julian Klop, en gosh levert dat serieuze gezichten op… Ik verzorg lessen over leiderschap voor de studenten van de minor ‘Vaardig in Leiderschap’ van Hogeschool Fontys en deze vraag is spot on..